Pablo de Sarasate (1844-1908) is ongetwijfeld een van de belangrijkste en succesvolste vioolvirtuozen van de tweede helft van de 19e eeuw en is onsterfelijk geworden door zijn virtuoze en zeer expressieve bravourestukken in de wereld van het vioolspel. Zijn concertprogramma bestond grotendeels uit eigen composities, ook al waren er nogal wat werken aan hem opgedragen door collega-componisten en op maat voor hem gemaakt: bijvoorbeeld 'Symphonie espagnole' van Lalo, 'Scottish Fantasia' van Bruch en vioolwerken van Saint-Saëns en Wieniawski. Naast eigen werk arrangeerde Sarasate ook andere werken voor eigen gebruik, zoals de twee 'Nocturnes' van Frédéric Chopin. Voor pianisten lijkt het misschien heiligschennis om zulke meesterwerken te arrangeren, maar Sarasate wilde enkele van de mooiste en meest tedere melodieën toeschrijven aan de viool, die hij vooral als een vocaal instrument zag. Of hij had spijt dat Chopin geen origineel werk voor viool en piano had geschreven – maar hier is Sarasate's bewerking om dit gebrek te compenseren.